Mechteld - Dierenarts

Mijn naam is Mechteld,

Als klein meisje waren huisdieren altijd een onderdeel van ons huishouden. Ik kan mij dan ook geen gezin voorstellen dat compleet is zonder huisdier. Mijn eerste huisdieren waren twee katten die mijn ouders hadden meegenomen uit Caïro, het waren hele lieve Siamezen met bolle snoeten. Omdat ze zo lief waren lieten we ze altijd in al onze poppenspellen figureren en sliepen ze altijd bij ons in bed.

Ik wilde altijd al dierenarts worden maar de dierenarts van mijn paard zei dat de beroepsgroep echt niet zat te wachten op meisjes zoals ik.
Ik geloofde hem en besloot dan toch maar Italiaans te gaan studeren in Groningen en later in Italië en nog even na te denken over wat ik wilde.

In Italië bood iemand mij als negentien jarige studente op straat een puppy aan. Zo jong en naïef als ik was, heb ik toen mijn eerste hond genomen: Stella. Toch was het één van de beste keuzes van mijn leven. We waren twee handen en twee poten op één buik. Zo heeft zij ook nog mijn eerste twee zwangerschappen meegemaakt. Inmiddels heeft zij mij een grote les over loslaten geleerd en is ze er niet meer.

Uiteindelijk ben ik na mijn studie in Italië naar België uitgeweken omdat ik uitgeloot was in Utrecht om Diergeneeskunde te gaan studeren en daar ben ik nog elke dag blij om.

Het allerleukste aan mijn beroep vind ik mensen helpen door hun dier te helpen. Ik vind zowel het werken met mensen als met dieren fijn.

Het is altijd mooi om de puzzelstukjes bij elkaar te leggen:
Wat laat het dier zien? Wat vertelt de eigenaar? En wat vind ik tijdens mijn onderzoeken? Het is een heel erg bijzonder gevoel als we de puzzel kunnen oplossen. Het dier blij, het baasje blij en ik blij!

Dat vind ik ook in de praktijk belangrijk: Dat iedereen tevreden is en zich gewaardeerd voelt. En gelukkig lukt dat ook!
Ik ben heel erg blij en dankbaar dat we dat als team elke dag weer voor elkaar krijgen met elkaar. Zo kunnen we onze patiënten ook het beste helpen.